-ท่านเป็นหน่อเนื้อของสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี โดยแท้
-ในกระบวนการสร้างพระสมเด็จทั้งหมด ต้องยอมรับว่าของหลวงปู่หินและหลวงปู่นาค จะมีมวลสารเก่าของสมเด็จโตมากที่สุด
-เป็นพระเก็บเก่าจากพ่อที่ได้จากวัดโดยตรง คุณพ่อจะทันยุคหลวงปู่นาคและหลวงปู่หินในสมัยนั้น
-คุณพ่อชื่อ กิมเฮี้ยง แซ่อึ้ง เกิด ปี 2470 อายุน้อยกว่าปู่นาค 43 ปี และน้อยกว่าปู่หิน 28 ปี ด้วยความศรัทธาท่านได้เก็บสะสมพระเครื่องของสายวัดระฆังอยู่บางส่วน
-การสร้างพระผงต่างๆของหลวงปู่หินนั้น จะได้จากการที่ท่านศรัทธาสมเด็จโตและเก็บสะสมพระที่ชำรุดแตกหักไว้ข่อนค้างมาก รวมถึงผงเก่าปิลันทร์และผงวัดสามปลื้ม
-ท่านสร้างพระสมเด็จและพระผงต่างๆในช่วงปี 2482-2515

ประวัติหลวงปู่หิน วัดระฆัง
(พระครูสังฆรักษ์ หิน อินทวินโย)
หน่อเนื้อสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี
-ชาตะ วันพฤหัสบดีที่ 9 พฤศจิกายน 2442 ปีกุน ประเทศกัมพูชา
-มรณะ วันที่ 21 พฤษภาคม 2521 รวมอายุ 79 ปี 58 พรรษา
-หลวงปู่หินหลังจากที่บวชอีกครั้งในวัย 21 ปี ก็เดินธุดงค์ศึกษาหาความรู้ทางไสยศาสตร์ ในด้านตรีนิสิงเห ลงเลขยันต์ ตามป่าดงดิบประเทศพม่า และร่ำเรียนวิชาการต่างๆมากมาย
-ปี 2465 หลวงปู่ได้เดินธุดงค์มาตามตะเข็บชายแดนของไทย มาทางกบินทร์บุรี นตรนายก สระบุรี แล้วเดินทางกลับบ้านเกิด ในระหว่างนั้นก็หมั่นปฎิบัติธรรมกรรมฐานจนเชี่ยวชาญ รวมถึงแพทย์แผนโบราณ และคาถาอาคมอย่างแตกฉาน
-ท่านจะออกธุดงค์ไปเรื่อยๆ ทางเวียงจันทร์หลวงพระบาง และย้อนมาเมืองไทย แล้วกลับพม่า
-ครั้งหนึ่งท่านประสงค์เดินทางไปยังประเทศอินเดีย แต่พระเพื่อนเดินทางเกิดป่วยหนัก จึงได้เดินทางมารักษาตัวที่ไทยและเสียชีวิตลงที่จังหวัดตาก หลวงปู่หินจึงได้จำพรรษาที่ตาก 1 พรรษา
-หลังจากนั้นหลวงปู่ก็เดินธุดงค์ไปเชียงใหม่ ข้ามไปพม่า กลับมาสุโขทัย อยุธยาวัดทางหลวง และอยู่วัดเป็นเวลา 11 พรรษา ในช่วงเวลานี้เองได้ร่ำเรียนไสยศาสตร์ในแถบนี้ รวมถึงได้เป็นสหายทางธรรมกับหลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และหลวงพ่อด่วน วัดกล้วย
-ต่อมาในปี 2478 ท่านได้ทราบกิตติศัพท์ของสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต เกิดมีความศรัทธาอย่างแรงกล้า จึงตัดสินใจเดินทางมายัง วัดระฆังโฆสิตาราม และเข้ากราบนมัสการหลวงปู่นาค (เจ้าอาวาสวัดระฆัง) หลังจากได้สนทนาธรรมกันถูกอัธยาศัย หลวงปู่นาคจึงได้ชักชวนให้อยู่พรรษาในวัดระฆัง (คณะ3)
-หลวงปู่นาค ก็ได้แต่งตั้ง หลวงปู่หิน ช่วยเหลือในกิจของสงฆ์ทางวัดตลอดมา ไม่ว่าพัฒนางานก่อสร้างทำนุบำรุงต่างๆ สมัยนั้นมีแต่แรงงานพระในผ้าเหลืองล้วน หลวงปู่หิน เป็นช่างควบคุมเองทั้งหมด